Kurs szybowcowy - koszty i wymagania. Spełniaj marzenia!

Odwieczna życiowa prawda mówi, że jeśli tylko można, to warto spełniać swoje marzenia. A latanie jest marzeniem wielu z nas. O ile jednak pilotowanie samolotu nie jest ani łatwe, ani tanie, o tyle latanie szybowcem [1] może być dostępne dla praktycznie każdego. I warto zdać sobie sprawę z tego, że lot szybowcem daje zupełnie inne wrażenia niż lot samolotem, ponieważ szybowce nie mają silników i są o wiele mniejsze. Dzięki temu można się poczuć, jakby niemalże latało się o własnych siłach, będąc noszonym przez prądy powietrzne.

Na początek najlepszym rozwiązaniem jest wykupienie pojedynczych lotów jako pasażer. Możemy w tym celu skontaktować się z lokalnym aeroklubem lub wykupić taki lot przez internet. Lot szybowcem można wykupić już za kilkaset złotych[1] i nie trzeba spełniać żadnych warunków.

Jeśli złapiemy bakcyla szybowcowego i będziemy chcieli przekształcić to w pasję, to pierwszym krokiem do jej realizacji będzie zrobienie podstawowego kursu latania szybowcem.

W przeciwieństwie do np. szkolenia na pilota samolotu, aby ukończyć podstawowe szkolenie szybowcowe, wcale nie trzeba być wyjątkowym okazem zdrowia i kondycji fizycznej. Trzeba oczywiście przejść badania lotniczo-lekarskie klasy 2, sprawdzające wzrok, układ krążenia, błędnik i ogólną sprawność psycho-fizyczną, a po uzyskaniu pozytywnego wyniku przystępuje się do nauki teorii i później praktyki. Co ciekawe, wcale nie trzeba mieć też 18 lat, aby przystąpić do szkolenia – dolną granicą wieku jest 14 lat (ukończone w dniu pierwszego samodzielnego lotu), możemy więc przy okazji zarazić pasją nasze dzieci.

Nie ma też górnej granicy wieku, choć warto pamiętać o tym, że jeśli nie uprawiamy regularnie sportu, to z wiekiem nasze zmysły, krążenie czy ogólna sprawność mogą nie być tak dobre, jak przed trzydziestką. W powietrzu słaba kondycja psycho-fizyczna może spowodować o wiele gorsze skutki niż na ziemi. Niech nas to jednak nie zniechęca; jeśli nie mamy problemu w codziennym funkcjonowaniu i np. prowadzeniu auta, możemy spróbować także szybownictwa.

Istnieją dwa rodzaj licencji szybowcowych: III klasa i II klasa pilota szybowcowego, która pozwala już na samodzielne zasiadanie za sterami szybowca.

Podstawowe szkolenie szybowcowe jest prowadzone w większości aeroklubów. Takie szkolenia organizuje się zazwyczaj na wiosnę, gdy zbierze się wymagana liczba chętnych (szybownictwo jest dość popularnym sportem, więc nie powinno być z tym problemu). W części teoretycznej nauczymy się m.in.:

• zasad aerodynamiki,
• zasad mechaniki lotu,
• nawigacji w powietrzu,
• meteorologii,
• prawa lotniczego,
• zasad bezpieczeństwa,
• i innych zagadnień.

Jeśli zaś chodzi o część praktyczną, to na lotach szkoleniowych uczymy się podstawowych manewrów, takich jak stabilny lot po prostej, zakręty, startowanie za wyciągarką, lądowanie oraz oczywiście wszelkie sytuacje awaryjne (np. lądowanie z wiatrem czy bez hamulców). Uczymy się także przygotowania szybowca przed lotem, podstawowych napraw czy odstawienia go po odbytym locie.

Szkolenie teoretyczne trwa ok. 2–3 miesiące i kończy się egzaminem dopuszczającym do części praktycznej. Po zdaniu części praktycznej pod okiem instruktora otrzymujemy III klasę pilota szybowcowego i możliwość szkolenia na II klasę, która jest już licencją na samodzielne pilotowanie szybowca.

Kurs, po którym czeka nas licencja szybowcowa, jest już zauważalnie trudniejszy i dłuższy – trwa około roku. Podczas tego kursu kładzie się większy nacisk na praktykę – uczymy się bardziej zaawansowanych manewrów, takich jak na przykład spirala czy wyprowadzanie szybowca z tzw. korkociągu, co budzi ogromne emocje nawet u najlepszych uczniów. Uczymy się także pilotowania z wykorzystaniem prądów wznoszących.

Po wylataniu dodatkowych 15 godzin, wykonaniu 100 km lotu z instruktorem lub 50 km lotu samodzielnego możemy przystąpić do egzaminu państwowego w Warszawie. Po jego zdaniu, oprócz licencji, otrzymamy też uprawnienia do startowania szybowcem za samolotem (po kursie podstawowym możemy startować jedynie za wyciągarką, czyli naziemnym urządzeniem do wynoszenia szybowców w powietrze)[1] . Będziemy mogli też wykonywać loty nocą, na dłuższe dystanse oraz startować w zawodach i zdobyć uprawnienia instruktorskie. Na odważnych czeka także możliwość nauki bardziej zaawansowanej akrobatyki.

Pozostają już tylko pytania: ile kosztuje lot szybowcem i jaka jest cena szkolenia szybowcowego?

W powszechnej opinii sporty lotnicze wiążą się z dużymi kosztami, nie mówiąc o zakupie własnego sprzętu. Zapewne bierze się to stąd, że licencja pilota zawodowego w rzeczy samej kosztuje kilkadziesiąt tysięcy złotych – jednak dotyczy ona zawodowego latania dużymi jednostkami pasażerskimi, a nie rekreacyjnego latania szybowcem.

Wbrew pozorom szybownictwo na tle wielu innych sportów okazuje się nie takie drogie: kurs podstawowy kosztuje kilka tysięcy złotych (1 000–2 000 zł za część teoretyczną i 3 500–5 500 zł za część praktyczną. Do tego należy doliczyć członkostwo w lokalnym aeroklubie (ok. 1 500–2 000 zł rocznie). Ceny wahają się w podanych zakresach ze względu na różnorodność cenników różnych aeroklubów [2].

Zanim jednak zapiszemy się na kurs i wstąpimy w szeregi aeroklubu, warto choć raz odbyć lot jako pasażer. Cena takiego przelotu waha się od 400 do 750 zł w zależności od oferty różnych organizatorów [3]. Jak więc widać, koszty szybownictwa są porównywalne do kosztów takich sportów, jak żeglarstwo czy nurkowanie – są to kwoty możliwe do zaoszczędzenia, a w razie braku pełnej kwoty – możliwe do uzupełnienia np. pożyczką gotówkową.

Treść niniejszego artykułu służy wyłącznie celom informacyjnym i nie powinna być traktowana jako porada i/lub rekomendacja, ani też jako zachęta lub oferta Raiffeisen Digital Bank AG. Niniejszy artykuł przygotowaliśmy z należytą starannością, badając zawarte w nim informacje a także wybierając źródło wykorzystanych informacji. Niemniej jednak, Raiffeisen Digital Bank AG nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek wykorzystanie tych treści lub za poprawność i kompletność informacji udostępnionych w tym artykule lub w odniesieniu do źródeł wykorzystanych informacji.